دهان دیپلمات تی کشیده شد

 

آرزو

سازمان هواشناسی کشور به سازمان «غافلگیری و اتفاق» تغییر نام می‏ یابد. سخنگوی این سازمان در نشست خبری دوره ‏ای که روی سقف اداره‏ کل هواشناسی مازندران تشکیل شده بود ضمن اعلام این خبر، دلیل تغییر نام سازمان هواشناسی را، غافلگیری مداوم مسئولین دولتی و شهرداریها عنوان کرد و افزود: ما دیدیم هرچند ما بارندگی، وقوع سیل و آبگرفتگی را یکماه جلوتر پیش ‏بینی می ‏کنیم و حتی در همه بخشهای خبری هم اعلام می ‏کنیم؛ باز هم مسئولین ادارات و شهرداریها غافلگیر می‏شوند و عملاً کار چندانی برای پیشگیری از خسارات نمی‏ توانند انجام دهند. لذا زین پس به جای واژه مجعول و نامأنوس «هواشناسی» از واژه پارسی و ایرانی، «غافلگیری» استفاده می‏ کنیم تا مسئولین با خیال راحت بدانند که چه وقتهایی از سال باید غافلگیر شوند و چه موقعهایی باید با اتفاقات پیش بینی نشده روبرو گردند. وی آرزویی نداشت.

 

دیپلمات

سفیر ترکیه در لبنان فاش کرد، عربستان ۵ میلیارد دلار به ترکیه پیشنهاد کرده است تا در ازای آن، پرونده قتل جمال خاشقجی را دیدی، ندیدی! چندی قبل، جمال خاشقچی ضمن مراجعه به سفارت عربستان در ترکیه، خواستار ثبت ازدواج خودش شده بود اما مسئولان سفارت با کمک همکارانی از رژیم صهیونیستی توانستند وی را به قطعات مساوی تقسیم و به جامعه جهانی تقدیم کنند. رئیس جمهور آمریکا ضمن ابراز خرسندی از روش جدید ثبت ازدواج، در پیامی از شاه و ولیعهد عربستان تشکر کرد و در پایان افزود: نگفته بودی شیطون!

سخنگوی وزارت امورخارجه ایران نیز در واکنش به این اقدام، دستگری و زندانی شدن دیپلمات ایرانی توسط آلمان را کار خیلی بدی توصیف کرد و ادامه داد: اگر عربستان نصف آن 5میلیارددلار را به خود جمال خاشقچی می ‏داد، خودش می‏ رفت و خودش را قطعه قطعه می‏ کرد، اینقدر هم دردسر نداشت!

 

تی نخی

یک مقام آگاه در انجمن داروسازان ایران از گرانی دارو به هرحال، خبرداد. وی که در گفتگوی تلفنی با خبرنگار ما شرکت کرده بود خواست به اطلاع همه مردم برسد که قیمت دارو هیچ ربطی به پایین آمدن قیمت ارز ندارد و به هرحال بالا می ‏رود. این مقام آگاه دلیل گرانی قیمت دارو را گرانی پاکت قرص اعلام کرده و افزود: ما که نمی‏ توانیم دارو را در کاغذ دفتر مشق بچه بپیچیم بدهیم دست مردم! وی در ادامه، ضمن تکذیب هرنوع ارتباط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با دارو؛ از گران شدن «تِی‏ نخی» خبرداد و اظهار امیدواری کرد که با واگذاری ارز دولتی به تی نخی، نظافتچی شرکت داروسازی بتواند ارزانتر این وسیله مهم را تهیه کرده و با این کار، قیمت تمام شده دارو در کشور کاهش یابد!

 

نعمت سنگین خورشید

نعمت

ما از فرصت شکاف میان آمریکا و اروپا استفاده میکنیم. وزیرامورخارجه پس از اعلام این مطلب، افزود: اینکه از «کجای شکاف» و «چه استفاده ای» را بعداً میگویم. وی بابیان اینکه یک تیم مجرب شکافیاب، به صورت شبانه­روزی مشغول جستجو برای یافتن شکاف بین اروپا و آمریکا هستند اطمینان داد که ما بالاخره این شکاف را پیدا کرده و از آن استفاده خواهیم کرد. فرقی هم ندارد که این شکاف، کجای اروپا و آمریکا باشد. ظریف، همچنین در پاسخ به خبرنگار ما که پرسیده بود: آمریکا باید با اعتیادش به تحریمها چه کار کند؟ گفت: «آمریکا باید اعتیادش را به تحریمها برطرف کند.» وگرنه مجبور خواهیم شد تا به کمپ عموقربون بسپاریمش!

 

سنگین

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با اشاره به فضای سنگین رایزنیها، انتصابهای مشکوک و بِده و بستانهای عجیب برای جلوگیری از استیضاح وزیر اقتصاد گفت: هرچه جلوتر میرویم سنگینتر میشود. حسینعلی حاجی دلیگانی، ادامه نداد.

گفتنی است یکی از راههای رسیدن به خوراک، پوشاک و مسکن، رایزنیهای سنگین و انتصابهای مشکوک است که به تازگی دانشمندان آن را کشف نکرده ­اند بلکه سالهاست در کشورهای اروپایی و آمریکایی شناخته شده و از آن استفاده میشود. این راه، معمولاً مورد استفاده وزراء، روسای جمهور و مدیران دولتی است اما استفاده از آن بین سایر اقشار جوامع توسعه ­یافته نیز دیده شده است و در دست بررسی است!

 

خورشید

عارف: «اظهر من‌ الشمس بود که سیاست ارزی بانک مرکزی برای کشور مشکل به وجود می ‌آورد». نماینده مجلس و رییس فراکسیون حامی دولت، اذعان داشت: من از اول هم میدانستم که اینطوری میشود و برای همین استعفا دادم و به بقیه هم گفتم استعفا دادم. وی افزود: بنده از کودکی به «اظهر من الشمس» معروف بودم. یعنی هروقت هرچیزی اظهرمن ­الشمس بود، سریع استعفا میدادم و همه میفهمیدند که یک چیزی اظهرمن ­الشمس است لذا بعداً در دوره راهنمایی و دبیرستان هم در مدرسه به اظهرمن ­الشمس معروف بودم و حتی همه مرا اظهرمن ­الشمس صدا میکردند. عارف در پایان گفت: الان هم اظهرمن ­الشمس است که من همان پنج سال قبل که استعفا دادم اظهرمن ­الشمس بود و حمایت من از همه سیاستهای دولت تا حالا و اینکه به مردم گفتم به این رئیس­ جمهور رأی بدهند هم اظهرمن الشمس بوده، هست و خواهدبود!

 

فیلمنوشت: قیصر

 

قیصر: توچرا دست خالی اومدی؟ اینو کی پاره کرده؟

میتی: هیچی بابا، من بودم، حاجی ظریف، عباس نحیف، حمید غریب، آره و اینا خیلی بودیم، آق فِری‏مونم بود...

قیصر: فری؟ کدوم فری؟

میتی: فری سرخه! میشناسیش! از ما نه از اونا آره که بریم توافق کنیم. تو نمیری به موت قسم اصن ما تو نخش نبودیم. یعنی بودیم ولی اینقد نبودیم. آره... نه... گاز... دنده... دم هتل بوریواژ لوزان اومدیم پایین، یکی چپ یکی راست یکی بالا یکی پایین نشستیم رو بالکن به نوشتن که جانِ نامرد گفت بریم پایین. تو نمیری به موت قسم خیلی تو لب شدم؛ این جیب نه اون جیب نه تو جیب ساعتی خودکار اومد بیرون رفتم اومدم دیدم کسی نیست همه رفتن. پریدم تو طیاره بنزین نداشت. باالتماس پُرش کردیم اومدم دم کوچه سعدآباد بغل این هسته فروشیه اومدم پایین دیدم یه یارو کله هویجی واستاده گفتم هته ته! گفت رته ته! دست کردم کارت ویزیت موگرینی رو دربیارم بزنم تو صورتش جاخالی داد. دستمو کردم تو جیبم که برم و بیام... توافقو پاره کرد. گفتم نامرداش! یه تُفم انداخت روش. چشامو باز کردم دیدم مریض‌خونه روسام. حالا ما به همه گفتیم حله، شمام بگین حله، آره، خوبیت نداره. واردی که؟!

خانواده ی مستحکم و جمعیت جوان؛ دیگ هایی که برای غرب نجوشید!

 این نکته جالب توجه است که ژولیوس قیصر (۵۹ پیش از میلاد) به رومیانی که فرزندان بسیاری داشتند جایزه می داد و زنان بی فرزند را از سوار شدن بر تخت روان و استفاده از زیورهای گرانبها منع کرده بود" (۱) اساسا همین حقیقت تاریخی بود که موجب شده بود در نیمه ی دوم قرن بیستم، شرق و غرب تفکر تنظیم خانواده را محکوم کنند. خروشچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی در آن سال ها می گفت: "فکر محدود کردن توالد و تناسل، یک تئوری آدم خواری است که ایدئولوژی بورژوازی (سرمایه داری) آن را اختراع کرده است" ژنرال دوگل نیز در زمان ریاست جمهوریش برای جلوگیری از مصرف قرص های ضدبارداری، مبارزه ی گسترده ای را سامان داد، بدان امید که مادران فرانسوی، فرزندان بیشتری به دنیا بیاورند.

 

 

 

اما به راستی چه رخ داد که غرب، برای جهان نسخه ی منحوس تنظیم خانواده را پیچید. برای فهم این قضیه می بایست به واقعه ی اجتماعی بزرگی که در اوایل نیمه ی دوم قرن بیستم از آمریکا شروع شد و مانند طوفانی مخرب تمام کشورهای صنعتی را درنوردید، اشاره کرد و آن نیست مگر فاجعه ی انقلاب جنسی. 

 

پیش از وقوع این رویداد اجتماعی، در جامعه ی آمریکا خبری از فساد و بی بندوباری های سازمان یافته و گسترده نبود و وضع خانواده ی آمریکایی در خیلی از جهات شبیه به یک خانواده ی شرقی بود. یکی از نویسندگان آمریکایی جامعه ی پیش از انقلاب جنسی در آمریکا را اینگونه توصیف می کند: "در سال ۱۹۵۷، نود درصد مردم آمریکا اعتقاد داشتند فردی که از ازدواج سر باز می‌زند، یا مریض و روان رنجور یا بی‌بند و بار است. بیش از نیمی از زنان آمریکا در اواسط ۲۰ سالگی، متأهل بودند؛ مردم به حال زنانی که تا ۲۵ سالگی ازدواج نکرده بودند، تأسف می‌خوردند. در سالی که رئیس‌جمهوری، جان اف کندی اعلام کرد آمریکا، انسان را به کره ماه خواهد فرستاد (۱۹۶۲)، بیشتر زنان جوان آمریکا آرزو داشتند در ۲۱ سالگی ازدواج کنند، از کار انصراف دهند و ۴ فرزند داشته باشند" (۲) اما به راستی چه اتفاقی می افتد که خانواده و اخلاق جنسی در آمریکا به وضع فعلی در می آید؟ 

 

ماجرا از این قرار است که در حوالی سال ۱۹۴۸، بنیاد راکفلر از تحقیقات یک حشره شناس آمریکایی به نام آلفرد کینزی که بعدها پدر انقلاب جنسی نامیده شد، حمایت کرد. کینزی که خود یک بیمار جنسی بود، از طریق نگارش دو کتاب توانست زمینه ی تئوریک فروپاشی خانواده ی آمریکایی را فراهم کند. تحقیقات وی مقدمات تغییر قوانین مرتبط با جرائم جنسی را فراهم آورد و پایه ای شد برای آموزش جنسی کودکان و جوانان غربی. وی در این دو کتاب از طریق آمارسازی های عجیب، بی اخلاقی ها و بیماری های جنسی از جمله خیانت و همجنسگرایی را شایع و عادی جلوه داد. کینزی در یکی از سخنرانی‌هایش که به پشتیبانی فدراسیون تنظیم خانواده (Planned Parenthood) برگزار شده بود، مدعی شد که ۹۵ درصد زنان باردار، مجرد هستند! پژوهش های وی تا حدی مغرضانه است که در کتاب ۸۲۴ صفحه‌ای اش در مورد مسائل جنسی در زنان، حتی یک بار هم به واژه‌ی مادری اشاره نشده است.  

 

 

خربرفت و خربرفت و خربرفت !

روزی بود روزگاری بود . درویش پیر و شکسته ای بود معروف به درویش غریب دوره گرد که از مال و منال دنیا فقط صاحب خری بود که سوار آن می شد و از این ده به آن ده می گشت تا لقمه نانی پیدا کند . درویش شب به هر آبادی میرسید سراغ خانقاه یا مسجد را می گرفت و شب را در آنجا می گذراند . اگر خانقاه و مسجدی نبود به حمام آبادی می رفت و شب را در آنجا صبح می کرد و اگر دستش از همه جا کوتاه می شد به خرابه ای می رفت و خرش را کنار خرابه می بست و پالان خر را زیر سرش می گذاشت و می خوابید . درویش غریب بیچاره کاری هم بلد نبود تا بتواند لقمه نانی پیدا کند و ناچار باشد هر روز از این آبادی به ابادی دیگر برود .

فقط یکی دو بیت شعر یاد گرفته بود که می خواند:
علی علی سرور عالم علی کرم گشا علی مشکل گشا علی
جانم به قربانت علی جون جانم به فدایت علی جون علی جون

نتایج دور بعدی مذاکرات لورفت

دور بعدی مذاکرات/ هفت ماه بعد/ جمع‌بندی توافق

فضای مذاکرات سازنده بود. وزیر امور خارجه آمریکا از طرف ایرانی خیلی تشکر کرد. طرف ایرانی هم خیلی ذوق کرد! گفتنی است طرفین تصمیم گرفتند که مذاکرات تا یکسال بعد تمدید و هر دو طرف در این مدت به تعهدات خود پایبند باشند. طرف ایرانی گفت ما که پایبندیم! طرف آمریکایی گفت: تا ببینیم!

 

دور بعدی مذاکرات/ یکسال و هفت ماه بعد/ جمع‌بندی توافق

فضای مذاکرات همچنان سازنده بود! وزیر امور خارجه آمریکا در گفتگو با خبرنگاران پس از آخرین دور مذاکرات گفت: این طرف ایرانی چقدر با حاله! طرف ایرانی در پاسخ افزود: خرابمون نکن داداش، باحالی از خودتونه! طرف اروپایی که می‌خواست میانه را بگیرد افزود: پسرا دعوا نکنید، هر دو تون باحالید!

گفتنی است طرفین تصمیم گرفتند تا یک سال و هفت ماه به مذاکرات ادامه بدهند و طرفین در این مدت به تعهدات خود پایبند باشند. طرف ایرانی گفت: حاجی ما دیگه باید چی کار کنیم؟ طرف آمریکایی افزود: ابلاغ می‌کنیم!

 

دور بعدی مذاکرات/ سه سال بعد/ جمع‌بندی توافق

فضای مذاکرات سازنده بود! جمیع دیپلمات‌های حاضر در وین تاکید کردند تا حالا هیچ مذاکره‌ای را ندیده بودند که این همه مدت سازنده بودن خود را حفظ کند! طرف ایرانی ذوق کرد! طرف آمریکایی هم افزود: من هم تا حالا طرف ایرانی به این باحالی و دیپلماتی ندیده بودم. طرف ایرانی از خجالت سرخ شد!

گفتنی است طرفین تصمیم گرفتند تا سه سال بعد به مذاکرات ادامه بدهند و طرفین در این مدت به تعهدات خود پایبند باشند. طرف ایرانی گفت: آقا من پام درد گرفته از بس پایبند بودم! طرف آمریکایی گفت: نداشتیم ها! طرف ایرانی خواست چیزی بگوید اما روش نشد! طرف آمریکایی به بغل دستیش اشاره کرد که بیست هزار تومان از دارایی‌های بلوکه شده ایران را در شانزده قسط به طرف ایرانی بدهند تا با آن پماد بخرد و بزند به پایش. طرف ایرانی برای نشان دادن حسن نیتش گفت که دفترچه بیمه دارد و بیست هزار تومان زیاد است، با 12 هزار تومان هم کارش راه می‌افتد! طرف آمریکایی گفت: بی‌خیال، ما بیشتر از اینها دوستت داریم، با بقیه‌اش یک کیلو گوجه بخر عزیزم! وی افزود: نگفتم بچه باحالیه!

 

دور بعدی مذاکرات/ شش سال بعد/ جمع‌بندی توافق

فضای مذاکرات سازنده بود! کارشناسان اقتصادی حاضر در وین اعلام کردند این مذاکرات برای هر کی آب نداشت، برای اهالی وین و بقالی‌ها و هتل‌ها و پلیس‌های آنجا نان داشته است. گفتنی است طبق آخرین برآوردها هم اکنون وین سومین شهر خوشحال دنیاست!

گفتنی است طرفین تصمیم گرفتند تا 14 سال بعد به مذاکرات ادامه بدهند و طرفین در این مدت به تعهدات خود پایبند باشند. در حاشیه مذاکرات طرف آمریکایی به طرف ایرانی گفت: عزیزم پات چطوره؟ پمادش خوب بود؟! طرف ایرانی گفت: ممنون، دستت خیلی سبکه حاجی! طرف آمریکایی به دستیارش اشاره کرد که 17 هزارتومان دیگر هم آزاد کند! طرف ایرانی گفت: من هم دست خالی نیومدم. سپس طرف ایرانی در حضور خبرنگاران محتویات یک گونی را خالی کردکف سالن. طرف ایرانی پیش چشم‌های مبهوت حاضران گفت: این آخرین محموله از هسته‌های زردآلوی موجود در کشور بود. ما الان ذخایر هسته‌های زردآلوی خودمون رو هم صفر کردیم! طرف آمریکایی گفت: یه پماد بیارید!

  

دور بعدی مذاکرات/ 20 سال بعد/ جمع‌بندی توافق

مذاکرات انقدر سازنده بود که نگو! رییس هتل کوبورگ وین در نامه‌ای رسمی به اعضای 5+1 از آنها خواست که مذاکرات تا بیست سال بعد ادامه پیدا کند. او در بخشی از نامه خود نوشت: با توجه به اینکه پسر ارشد بنده در دانشگاه آزاد تحصیل می‌کند و دو دختر دم بخت هم دارم، خواهشمندم با تمدید مذاکرات کاری کند که چرخ این هتل بچرخد و من از پس هزینه‌های خانواده خود بر بیایم! طرف ایرانی هم که کلاً به چرخیدن چرخ حساس! هیچی دیگه، قبول کرد!

طرف آمریکایی در حاشیه مذاکرات به طرف ایرانی گفت: بزنم به تخته، بعد از بیست سال اصلا تکون نخوردی ها! طرف ایرانی گفت: پماد داری؟!

 

دور بعدی مذاکرات/ 40 سال بعد/ جمع‌بندی توافق

مذاکرات سازنده بود... طرفین توافق کردند که مذاکرات کلاً ادامه پیدا کند. طرف آمریکایی از طرف ایرانی خواست کاشت، برداشت، واردات، صادرات و خوردن هرگونه موز را به این دلیل که این میوه کلاً هسته است، متوقف کند. طرف ایرانی که یک موز را تا نصفه خورده بود، بقیه‌اش را انداخت زیر میز! طرف آمریکایی هم با تعلیق تحریم واردات پماد به ایران موافقت کرد. طرف ایرانی در حالی که پاش رو می‌مالید، ذوق کرد...

گفتنی است طرف ایرانی در پایان این مذاکرات و به پاس 40 سال سازندگی طرفین، آنها را به بازدید از موزه صنعت هسته‌ای ایران در فردو و اراک دعوت کرد.

www.rajanews.ir

مذاکرات از کجا منحرف شد؟ (یادداشت روز روزنامه کیهان - 93/08/21)

مذاکره در حوزه دیپلماسی، یک تاکتیک است نه استراتژی. آمریکا در روند یکی دو سال اخیر- به ویژه از مهرماه سال گذشته- بر آن است که از تاکتیک مذاکره با ایران، نتایج استراتژیک به دست آورد. نقطه مقابل این گارد آن است که کسانی در کشور ما، نفس مذاکره را استراتژی تلقی کنند و به همین اعتبار در دستیابی به دستاوردهای تاکتیکی هم با زحمت مواجه شوند. این دو گارد متفاوت موجب شد عایدی دو طرف در مذاکرات ژنو کاملا نامتوازن و نامتعادل باشد. آمریکا می‌داند که ایران بنا ندارد بمب اتمی بسازد همچنان که می‌داند حتی ساخت چند بمب اتمی در برابر چند ده هزار بمب اتمی موجود در غرب نیز واجد کمترین ارزش نظامی یا دفاعی نیست و از آن سو، داشتن بمب اتمی، آمریکا را از شکست در عراق و افغانستان نجات نداد.
بنابراین مهم‌ترین ارزش مذاکرات هسته‌ای برای آمریکا- در زمانی که بی‌سابقه‌ترین ناکامی‌ها و ضعف‌ها را در طول 70 ساله پس از جنگ جهانی از خود به نمایش گذاشته و هژمونی ابرقدرتی او به چالش کشیده- این است که بتواند ولو به دروغ القا کند ایران به عنوان قدرتمندترین معارض کاخ سفید در غرب آسیا، از مواضع خود کوتاه آمده است. آنها نگران الهام‌بخشی عملیاتی و موفق ایران در چهارگوشه غرب آسیا (خاورمیانه) هستند. آخرین نمونه این اثرگذاری در شمال، مرکز و غرب عراق و در جریان سازماندهی مقابله موفقیت‌آمیز با داعش (پیاده‌ نظام جنگ نیابتی غرب در منطقه) به نمایش درآمد. به تعبیر رهبر معظم انقلاب- در دیدار با وزیر امور خارجه و سفیران جمهوری اسلامی در سراسر جهان- «در خصوص تعامل با دنیا دو استثنا وجود دارد؛ رژیم صهیونیستی و آمریکا. نشست و برخاست و حرف زدن با آمریکایی‌ها مطلقا تاثیری در کم کردن دشمنی آنها ندارد و بدون فایده است... این کار [مذاکره] ما را در افکار عمومی ملت‌ها و دولت‌ها به تذبذب متهم می‌کند و غربی‌ها با تبلیغات عظیم خودشان، جمهوری اسلامی را دچار انفعال و دوگانگی جلوه می‌دهند... ضرر دیگر نشست و برخاست با آمریکا، ایجاد زمینه برای طرح توقعات جدید از سوی آنهاست... تا وقتی وضع کنونی یعنی دشمنی آمریکا و اظهارات خصمانه دولت و کنگره آمریکا درباره ایران ادامه دارد تعامل با آنها نیز هیچ وجهی ندارد.»
برای جان کری که از اوکراین تا پایتخت‌های آمریکای لاتین و از بغداد و دمشق و بیروت تا صنعا با کمترین توفیقات سیاسی مواجه بوده و حتی شکست‌های بزرگی را تجربه کرده، صرف گرفتن یک عکس با وزیر خارجه «جمهوری اسلامی» که آمریکا را به درستی شیطان بزرگ می‌داند، دستاورد مهمی است. با این حال هیچ مقام رسمی آمریکا هرگز درباره این مذاکرات دوجانبه (به انضمام حضور تشریفاتی و پوششی اشتون) نگفت «به واسطه مذاکره با ایران تابو شکست.» اما وقتی در این طرف کسانی به غلط نگاه استراتژیک به تاکتیک مذاکره داشته باشند، آنگاه نتیجه همان می‌شود که فلان سیاستمدار 5 آذر 92 با فایننشال تایمز مصاحبه می‌کند و می‌گوید «توافق ژنو خط‌شکنی بود... یک قسمت خط‌شکنی همین جا بود چون مذاکره با آمریکا یک تابو بود و این تابو آسان نمی‌شکست.» بر‌آیند دو نگاه متفاوت و متناقض همین می‌شود که کری و اوباما بگویند «عدم توافق بهتر از توافق بد است» (یعنی برای توافق هول نمی‌شویم) و در مقابل بشنوند هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست؛ حاکی از اینکه هزینه و قیمت توافق را هرچه که باشد ولو گران حساب کنند یا دبه در بیاورند یا کلاهبرداری کنند، می‌پذیریم. اصلا کریدور مذاکرات در وین و ژنو و مسقط نه، معامله یک آپارتمان یا خودرو میان دو نفر آدم عوام! یکی خود را مشتاق معامله و ترجیح هر توافقی بر عدم توافق نشان دهد و دیگری با وجود اینکه به این توافق نیازمندتر است بگوید عدم توافق را بر توافق بد ترجیح می‌دهد. تصور می‌کنید کفه کدام یک سنگینی می‌کند؟ اگر یک طرف مذاکره سیاسی گفت که به خاطر توافق حاضر نیست کنگره را دور بزند اما از طرف مقابل شنید «حتی اگر استیضاح هم شوم، جزئیات مذاکرات را به مجلس نمی‌گویم»، آیا جز این می‌شود که طرف آمریکایی، تحولات کنگره را فاکتور ‌کند اما این طرف دست خالی بماند؟!